Thursday, June 25, 2009

AMEN!

I received a letter moments ago, it states that I am a REGISTERED NURSE of the United States of America.

GOD IS SO GOOD! TO HIM BE ALL THE GLORY!!!

Thursday, June 18, 2009

USRN

Natapos na ang exam ko ng NCLEX. Nais kong ibahagi ang aking kakaibang swabeng karanasan ng aking pagsusulit na ito. Sadya namang di ko makakalimutan ito. Kasama ko si Shella na nagtake ng exam. Sa baba pa lang ng building ng Trident Towers sa Makati ay nakapila na ang mga candidates na mag-eexam. Bitbit ang aming mga pasaporte at mga permit animo'y mangingibang bansa na kami. Ramdam ko na ang tensyon at kaba. Pagakyat namin galing sa elevator ay sinalubong kami ng isang receptionist sa 27th na palapag, pinakuha kami ng numero sa pila para ipakita ang aming mga permit at pasaporte. Pagkatapos kinunan kami ng litrato at biometric ID, binigyan kami ng susi sa aming mga locker para iwan ang aming mga gamit. Pati sing-sing bawal, bawal din ang panyo, buti hindi bawal huminga. Ang tanging bitbit lang namin ay ang aming pasaporte, ang susi ng locker at mga panalangin (pero shempre may damit naman kami di ba?) Nagsimula akong sagutan ang mga praktis na tanong, sa bawat tanong ay pasimula ng aking pagsusulit. Bigla ko na lang napansin na nasa unang tanong na pala ko. Dumaan ang dalawang oras at napalapit na ko sa pang-75 tanong. Pagkatapos ko sagutan ay hindi pa rin tumigil ang kompyuter. Sa isip niya siguro ay di pa sapat ang mga sagot ko para gawing nars ng Amerika. Nakaramdam ako ng panglulumo at panghihina. Sumasakit na ulo ko kakaisip, at naisip ko sa sarili ko na baka hindi pa sapat ang aral na ginawa ko.Baka naging tamad ako at hindi ginawa ang aking tungkulin para sa paghahanda sa NCLEX. Inaasahan kong sa mga susunod na tanong titigil na kong sumagot pero hindi pa rin. May mga tanong na 5 beses tinanong sakin. Parang nakukulitan na ko pero alam ko hindi ko naitama ung mga naunang tanong kaya halos pareho ulit ung tinatanong sakin. Tama ang sabi ni Ma'am Anaski sa review center, mas kilala kami ng kompyuter kesa sa mga sarili namin, dahil alam ng kompyuter ang mga kahinaan namin. Pag dating ko ng mga 100 mahigit na tanong, hindi ko na binibilang kung pang ilang tanong na ko, bagkus ay binibilang ko na ang oras dahil baka kulangin ako. Di ko na lang namalayan sa tanong bilang 125 o hanggang 128 ay bigla na lang namatay ang kompyuter ko. Nanayo ang bahalibo ko sa katawan at maluha-luha akong nakatitig sa kompyuter. Nang ako'y nawala sa aking pagkatuliro, itinaas ko ang aking kamay at lumapit sakin ang bantay. Sabi niya tapos na ang exam ko at sagutin ko na lang daw ang survey. Pinindot ko lang ng pinindot ang aking daga (mouse) hanggang matapos ang survey at sinamahan ako ng bantay paglabas ng kwarto. Habang ako'y nasa locker at kinukuha ang mga gamit ko ay may nakasabay akong babae, tinanong ko siya kung natapos na niya ang pagsusulit, may kurot ng lungkot sa kanya ng sinabi niyang hindi pa. Natapos ako sa oras ng 7:41 at pagkatapos sa aking gutom ay kumain ako ng hapunan sa Pizza Hut sa may Gil Puyat malapit sa LRT. Hihintayin ko ako resulta ng aking pagsusulit makaraan ng mga 2 linggo o higit pa. Naniniwala ako na anuman ang maging resulta ay tatanggapin ko ng buo sa aking loob. Nagpapasalamat ako sa mga taong nanalangin para sakin at sa Diyos na siyang gumabay sakin.

Wednesday, June 17, 2009

NCLEX

Tomorrow by God's grace He will grant me wisdom. For He has called me to be faithful, and not to be successful.

Monday, June 01, 2009

DNR

I went to UST with my Mom and Tita Rose after we attended Kaleb's 7th birthday party at Museo ng Pambata. We heard that Tita Gina (Vic's Mom) was admitted this morning at the ER, restless and in excruciating pain. As I got in the ER, I noticed that Tita Gina is confused and somewhat in pain. She has been diagnosed of colon cancer six months ago, and now her condition has gotten worse. The doctor explained that her infection has reached her entire body and caused severe damage to her organs. Her tongue has already retracted which signifies that there has been a damage to her brain. This is what they call in medical jargon as sepsis. Her heart rate was racing, her respirations are high and her blood pressure is dropping. We have to decide whether we will transfer her to the ICU and go on with the treatment or finally give her up. At around 9PM, few minutes before 10, I talked to Vic and asked him about his decision, at this time Tita Gina was intubated and was given artificial ventilation. After I explained to him about giving a DNR (Do not resuscitate) option, we waited Ate Bhing's long distance call for us to explain to her about the decision and to ask for her consent. As Vic and Ate Bhing had both agreed, they signed for the DNR order, waiting for all the fluids and medications to be consumed. It was probably one of the most difficult decisions they had to make in their lives. My Mom and I left at around 11PM, Tita Gina was still unstable and has gone into a coma a few minutes after the tube was placed. She no longer was responding and at the mercy of the ventilator. At around 2AM I received a call from Tita Rose that Tita Gina passed away at 1:55AM, June 1, 2009. Her remains will be cremated tomorrow at the Sanctuarium.

We praise God for His goodness to the life of Tita Gina.